Neden böyle bir blog?

Asıl amacım, yazı dili olarak türkçeyi unutmamak. Son yıllarda türkçemin oldukça gerilediğini, kelime haznemin iyice daraldığını sezdim. Internet üzerinden türkiyede yayınlanan bir kaç gazetenin başlıklarını okumanın veya yılda bir kez bir türkçe kitabı eline almanın yeterli olmadığını kavradım.

Belkide diyeceksiniz, güncelliğinde kullanmadığın veya ihtiyaç görmediğin dilin zayıflamasına neden bu kadar direniyorsun?

Doğrudur, türkçe benim için ne kültürel iletişimin, nede mesleki bir zorunluluğun dili. Yaşamımı tek kelime türkçe konuşmadan sürdürebilirim.
Ama ....

Yaşım ilerledikçe türkçenin benim için bir dilin ötesinde bir anlamı olduğunu kavramaya başladım. O, kişiliğim ayrılmaz bir parçasıdır. O, kişiliğimin oluştuğu gençliğimin, çocukluğumun dilidir. O, 40 yıldır içinde yaşamasamda, hala ayrılmadığım İstanbulun dilidir. O, sevdiğim bir çok insanla ortak dilimdir.
Direnmek zorundayım, kaybetmemek için...